Witamy na stronie Spółdzielni Mieszkaniowej "BATORY"

Znajdziecie Państwo tutaj wiadomości dotyczące Spółdzielni, naszą ofertę dotyczącą świadczonych usług oraz wiele innych pożytecznych informacji takich jak postępować  w wypadku awarii czy artykuły dotyczące eksploatacji m.in. wentylacji.

Ponadto na naszej stronie możecie Państwo znaleźć także treści ustaw regulujących funkcjonowanie Spółdzielni oraz inne które mogą okazać się przydatne.

Stefan Batory (weg. Bathory Istvan) był synem węgierskiego wojewody siedmiogrodzkiego Stefana VI Batorego i Anny Katarzyny Thelegdi. 25 maja 1571 roku sejm szlachty i magnaterii siedmiogrodzkiej, przy poparciu sułtana tureckiego Selima II, wybrał Stefana Batorego na księcia Siedmiogrodu.

W wyniku drugiej wolnej elekcji (1576 roku) Batory został wybrany na króla. Swoje prawa do tronu przypieczętował, biorąc ślub     z Anną Jagiellonką, córką Zygmunta I Starego, ostatnią przedstawicielką dynastii. Jego tytulatura brzmiała: „ Stefan, z Bożej łaski król Polski, wielki książę litewski, ruski, mazowiecki, żmudzki, kijowski, wołyński, podlaski, finlandzki, książę siedmiogrodzki”.

W 1576 roku wybuchła wojna między Rzeczpospolitą a Gdańskiem. Zwycięska bitwa pod Lubieszewem oraz blokada ekonomiczna Gdańska spowodowały zdławienie oporu mieszczan. 16 grudnia 1577 roku król uroczyście wjechał do miasta i przyjął przysięgę wierności od rady miejskiej. W 1579 roku Stefan Batory wypowiedział wojnę Rosji, chcąc odzyskać Inflanty (ziemie zagarnięte przez Rosję w 1578 roku) oraz ziemię płocką (utraconą w 1563 roku). Na terenie państwa rosyjskiego przeprowadził trzy zwycięskie kampanie. W styczniu 1582 roku,  w Jamie Zapolskim, Batory zawarł z Rosjanami rozejm. Iwan Groźny zobowiązany był do wycofania się z Inflant, w zamian Rzeczpospolita miała zwrócić, m.in. Wielkie Łuki, Woroniec, Zawłoszcze i Siebież.

Batory był człowiekiem wykształconym. Mówił biegle po łacinie, lubił czytać prace historyczne i dzieła teoretyków wojskowych. Niezwykle doceniał rolę nauki, zwłaszcza badań historycznych. Wielkim zamiłowaniem darzył polowania, na które udawał się w każdej wolnej chwili. W ludziach cenił charakter i rozum, a nie majątek czy pochodzenie. Był gorliwym katolikiem i jednocześnie przestrzegał zasad tolerancji religijnej. Zmarł w 1586 roku.